ელექტროქლორირების პაკეტი შექმნილია ზღვის წყლიდან ნატრიუმის ჰიპოქლორიტის წარმოებისთვის.

ზღვის წყლის გამაძლიერებელი ტუმბო ზღვის წყალს გარკვეულ სიჩქარესა და წნევას ანიჭებს გენერატორის გადასასროლად, შემდეგ კი ელექტროლიზის შემდეგ დეგაზაციის ავზებში გადასაყვანად.

ავტომატური ფილტრები გამოყენებული იქნება იმის უზრუნველსაყოფად, რომ უჯრედებში მიწოდებული ზღვის წყალი მხოლოდ 500 მიკრონზე ნაკლები ზომის ნაწილაკებს შეიცავდეს.

ელექტროლიზის შემდეგ ხსნარი გადაიტანება დეგაზაციის ავზებში, რათა წყალბადი გაიფანტოს იძულებითი ჰაერით განზავებით, მორიგე ცენტრიდანული ვენტილატორების მეშვეობით, LEL-ის 25%-მდე (1%).

ხსნარი ჰიპოქლორიტის ავზებიდან დოზირების წერტილამდე დოზირების ტუმბოების საშუალებით გადაიტანება.

ელექტროქიმიურ უჯრედში ნატრიუმის ჰიპოქლორიტის წარმოქმნა ქიმიური და ელექტროქიმიური რეაქციების ნაზავია.

ელექტროქიმიური

ანოდზე 2 Cl^-→ CI₂+ 2e ქლორის წარმოქმნა

კათოდზე 2 H₂O + 2e → H₂+ 20 საათი^- წყალბადის წარმოქმნა

ქიმიური

CI₂+ ჰ₂0 → HOCI + H⁺+ CI^-

საერთო ჯამში, პროცესი შეიძლება ჩაითვალოს შემდეგნაირად

NaCl + H₂0 → NaOCI + H₂

შეიძლება სხვა რეაქციებიც მოხდეს, მაგრამ პრაქტიკაში პირობები ისეა შერჩეული, რომ მათი ეფექტი მინიმუმამდე იყოს დაყვანილი.

ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი მიეკუთვნება ქიმიკატების ოჯახს, რომლებსაც აქვთ ძლიერი დამჟანგავი თვისებები და რომლებსაც „აქტიური ქლორის ნაერთები“ (ასევე ხშირად „ხელმისაწვდომი ქლორი“ ეწოდება) ეწოდებათ. ამ ნაერთებს ქლორის მსგავსი თვისებები აქვთ, მაგრამ შედარებით უსაფრთხოა მათი გამოყენება. ტერმინი „აქტიური ქლორი“ ეხება ხსნარში განზავებული მჟავების მოქმედებით გამოთავისუფლებულ ქლორს და გამოისახება ქლორის რაოდენობით, რომელსაც აქვს იგივე დამჟანგავი უნარი, რაც ხსნარში არსებულ ჰიპოქლორიტს.

იანტაი ჯიეტონგის ზღვის წყლის ელექტროლიზის სისტემა ფართოდ გამოიყენება ელექტროსადგურებში, გემებში, საბურღ დანადგარებში და ა.შ., რომლებსაც, როგორც ნივთიერებას, ზღვის წყალი სჭირდებათ.